Niepomożanka – triolet
Nie pomoże pudru tona
Jeśli gęba stara
Już obwisła, pomarszczona
Nie pomoże pudru tona
Na nic nie zda się tu ona
I w jej moce wiara
Nie pomoże pudru tona
Gdy gęba już stara
Gdy gęba już stara
👵
Sama prawda zawarta w tym super wierszu, gratuluję i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńTwoja niepomożanka przypomniała mi widywane nieraz starsze panie, na twarzach których zobaczysz wszystko oprócz twarzy...
OdpowiedzUsuńProducenci pudru nie będą zadowoleni...
OdpowiedzUsuńdefinicja, którą przytoczyłaś w poprzedniej notce mówi, że drugi i ósmy wiersz identyczne być mają, a nie są...
OdpowiedzUsuńniedopatrzenie, czy celowe odstępstwo?
Celowe odstępstwo, zmiana jest kosmetyczna, a lepiej brzmi.
Usuńzmień na: Kiedy gęba stara i będzie pasowało w 2 i 8
UsuńZabawne i prawdziwe. Lepiej polubić siebie nawet w zmarszczkach, niż na siłę klajstrować wąwozy przeszłości.
OdpowiedzUsuńJak można tak się znęcać nad osobami w podeszłym wieku, i do tego do rymu. Zgroza. Żadnego uszanowania.
OdpowiedzUsuńb
No a jakby tak... dwie tony tego pudru? :)
OdpowiedzUsuńNie pomoże puder - róż, kiedy baba stara już!
OdpowiedzUsuńBrawo.
OdpowiedzUsuńStarość jest piękna w swym wymiarze odkrywa gęby CHOWAJĄC
OdpowiedzUsuńTwRze